Klub Sportowy „Surma” rozpoczął swą działalność już w 1929 r., jednak najmłodsza z jego sekcji – łucznicza powstała 1 kwietnia 1957 r. dzięki staraniom Zygmunta Kosmowskiego, którego zainteresowali łucznictwem Czesław Ochocki, Józef Świątek i Witold Maciejewski. Kierownikiem sekcji został inż. J. Świątek, zaś funkcje trenera pełnił Czesław Ochocki. W pierwszych latach swojego istnienia klub borykał się z wieloma przeciwnościami. Najpoważniejszymi były brak profesjonalnych torów łuczniczych, oraz braki w zapleczu sprzętowym. Szkolenie odbywało się na terenie po rozebranej trybunie na boisku „Sokoła” (obecnie teren AWF Poznań). Każdorazowo przed i po treningu trzeba było ustawiać i likwidować stanowiska łucznicze, sprzęt zaś osobisty zawodnicy zabierali do domów.

W kwietniu 1959r. kierownictwo nad sekcją przejął Czesław Ochocki, będąc jednocześnie trenerem i konserwatorem sprzętu. Widząc postępy sekcji Zarząd Klubu na wniosek v-ce prezesa Z. Kosmowskiego postanowił wybudować tory łucznicze wraz z zapleczem (projektantem był inż. J. Świątek). Problem pracy treningowej został rozwiązany. Powstały wtedy pierwsze wielostanowiskowe tory łucznicze w Polsce.

Od tego momentu rozpoczęło się pasmo sukcesów sportowych. Najlepszymi zawodnikami tego okresu byli: F. Świątek, Czesław Płoszajczak, Z. Flaum, Z. Szypura. W kolejnych latach liczebność członków sekcji wzrastała i wynosiła 34 członków w różnych kategoriach wiekowych. Klub potrzebował drugiego instruktora, którym został zawodnik – Czesław Płoszajczak. Powierzona została mu opieka nad rozwojem sportowym grupy dzieci i młodzieży. Po nim grupę tę przejął Witold Maciejewski. Czesław Ochocki oddał się pracy w sekcji bez reszty, przekazując swe umiejętności podopiecznym. Sekcja rozwijała się doskonale, podnosząc z roku na rok swój poziom sportowy.

Rok 1962 skończył się dla klubu dużym sukcesem, mianowicie zawodnicy zdobyli III miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski II ligi. W 1963r. udało się powtórzyć ten wyczyn. W roku 1964 klub zdobył tytuł Drużynowego Mistrza Polski II ligi. Najlepszymi okazali się: Z. Garncarczyk i Tadeusz Malicki. Wśród kobiet dobrze spisały się Krystyna Wojciechowska- reprezentantka Polski w tamtych czasie i utalentowana juniorka Grażyna Kotlarz.

Jako beniaminek I ligi, w 1965r. „Surma” uplasowała się na 6 pozycji i zaczęła piąć się w górę. Pod koniec sezonu szeregi sekcji zasilił wychowanek KS „Start” Wojciech Szymańczyk (olimpijczyk z Montrealu i paraolimpijczyk z Arnhem).

Rok 1966 był bardzo pomyślny dla sekcji, bowiem zostały położone podwaliny właściwego rozwoju łucznictwa w KS „Surma”. Została utworzona młodzieżowa szkółka łucznicza. Miała być ona kuźnią przyszłych talentów. Napływ młodzieży do niej przerastał możliwości jednego instruktora, toteż dokonano po raz pierwszy w łucznictwie selekcji w czasie naboru.

W Drużynowych mistrzostwach Polski I ligi zawodnicy „Surmy” zajęli 2 miejsce przed „Wartą” Poznań. Rok później sytuacja końcowa w I lidze wyglądała następująco:
Surma – Warta – Lech.

W 1967 roku sekcję łuczniczą Lecha rozwiązano i część zawodników zasiliła szeregi SURMY. Byli to m.in. Jacek Małyszka, Danuta Kozak i Anna Broniewicka (Gucia).

W marcu 1970 r. umarł nagle główny trener i koordynator sekcji łuczniczej, Czesław Ochocki. Miał wtedy 56 lat. Od tego czasu rozgrywane są w Surmie zawody o Memoriał Czesława Ochockiego. Funkcję kierownika sekcji po śmierci Ochockiego pełnił Henryk Piątek – później prezes Okręgu – człowiek całkowicie oddany łucznictwu (zawodowo pracownik MPK).

Funkcje trenera koordynatora przejął po trenerze Ochockim pełen ambicji w osiąganiu jak najlepszych wyników sportowych przez swoich podopiecznych – Ryszard Stachowski (związany z praca szkoleniową w sekcji od 1963r.), który funkcje te mimo sędziwego wieku pełnił aż do 2013 roku.
Przez wiele następnych lat „Surma” była jednym z czołowych klubów łuczniczych w Polsce. Dzięki takim zawodnikom jak: Tadeusz Malicki, Wojciech Szymańczyk, Marian Popielewski, Bogdan Jurczenia, A. Gacek, Grażyna Kotlarz, Krystyna Jurczenia, Anna Gucia i wielu innym sekcja triumfowała na I miejscu I ligi jeszcze 5 razy i godnie reprezentowała barwy kraju na arenie międzynarodowej.

Po wieloletniej współpracy, większych i mniejszych sukcesach w latach 1985-95 nastąpił kryzys, który o mało co nie doprowadził do rozpadu ostatniej sekcji „Surmy”.
Klub stracił głównego sponsora, jakim było MPK w Poznaniu, i gdyby nie starania trenera Ryszarda Stachowskiego, kilku rodziców i resztki zawodników łucznictwo wielkopolskie przestało by liczyć się na arenie krajowej.

Na początku tego stulecia, po rocznej przerwie, stanowisko głównego trenera objął ponownie Ryszard Janiszewski i rozpoczął pracę nad odbudową klubu. W 2007 SURMA wystartowała znów w rozgrywkach II ligi i już w pierwszym sezonie zawodnikom udało się awansować do Ekstraklasy. Cztery lata później podopieczni trenera Janiszewskiego stanęli na najwyższym stopniu podium podczas Mistrzostw Polski Seniorów w Chorzowie. Kilka miesięcy później panowie stanęli również na II stopniu podium Ekstraklasy Łuczniczej.

W 2013 roku zakończyła się wieloletnia współpraca klubu z POSiR, który każdej zimy udostępniał naszym zawodnikom przestrzeń do treningów w hali widowiskowej Arena. Od tego czasu klub polega na komercyjnie wynajmowanych halach.

W sezonach 2016 i 2017 wysoki poziom sportowy naszych zawodników sprawił, że SURMA stała się liczącą się siłą na arenie współzawodnictwa młodzieży. Nasi zawodnicy zdobyli wiele medali, niejednokrotnie stając na najwyższych stopniach podium i zdobywając tytuły Mistrzów Polski.

Dziś życie w klubie znowu zaczyna kwitnąć, powróciliśmy do pierwszej dziesiątki najlepszych klubów w Polsce, a z roku na rok przybywa członków, przez co pniemy się coraz wyżej nie tylko w rywalizacji dzieci i młodzieży.